Cardousso
Carlina acanthifolia
Asteraceae Compositae
Àutri noum : Chardousso, Artichaut-de-Ventour, Artichaut-de-mountagno, Soulèu, Roso-de-Jericò.
Noms en français : Carline à feuilles d'Acanthe, Cardabelle.
Descripcioun :La cardousso trachis en basso e mountagno mejano. Se vèi souvènt li gràndi fueio pougnènto, mai pas tant sa flour (coumpausado) que flouris qu'un soulet cop. Es aparado, categourìo LC.
Usanço :Es un manja requist qu'èro proun acampa à passa tèms : "Lou meiour de tout, es quand l'on lei pren que soun jouino, que soun pas filandrouso encaro, on lei manjo crudo, [...] l'on lei coupo en trancho bèn fino... E alor lei gròssi, ma femo lei metié en pot, e quand on lei manjavo, lei farcissié amé de chair à saucisso" (J. Chauvin in O. Madon, op.cit. p. 63). Tanca sus la porto di granjo, servié peréu de baroumètre. La racino èi vertuouso (vèire çai-souto).
Port : Erbo
Taio : 3 à 8 cm
Fueio : basalo
Tipe bioulougico : Emicriptoufite
Cicle bioulougico : Planto renadivo
Gènre : Carlina
Famiho : Asteraceae
Famiho classico : Compositae
Tribu : Cardueae
Ordre : Asterales
Coulour de la flour :
Jauno
Petalo : >6
Ø (o loungour) enflourejado : 5 à 10 cm
Flourido :
Estiéu
Sòu : Ca
Autour basso e auto :
Pancaro entresigna
Aparado : Noun
Juliet à setèmbre
Liò : Tepiero seco
- Tepiero roucaiouso
- Pinèdo
- Blachiero
Estànci : Subremediterran à Subaupen
Couroulougi : Ouroufito-Sud-Éuropenco
Ref. sc. : Carlina acanthifolia All., 1773
Pisso-chin
Taraxacum officinale
Asteraceae Compositae
Àutri noum : Pisso-can, Pisso-au-lié, Mourre-pourcin, Cicourèio-de-prat, Engraisso-porc.
Noms en français : Pissenlit officinal, Dent de lion.
Descripcioun :Vaqui lou mai coumun di pisso-chin. L'avès segur recouneigu emé si fueio retaiado en rouseto sènso alo, soun cepoun espés, si flour soulitàri (coumpausado) en aut de si pecou boutis. Lis akène soun gris clar e li bratèio (un pau banarudo o noum) revessado sus la cambo. Sian revengu, après proun de chanjamen au noum latin d'óurigino dins aquéu group RUDERALIA.
Usanço :Ei bessai ço que se fai de miés dins l'ensalado champanello. Lou poudès culi tre li pluèio d'autouno e fin qu'en mai en mountagno. Lou pisso-chin èi vertuous contro li mau de fege, lou quiéu tapa e mai encaro. Oublidès pamens pas qu'èi diureti, lou pisso-chin.
Port : Erbo
Taio : 10 à 60 cm
Fueio : basalo
Tipe bioulougico : Emicriptoufite
Cicle bioulougico : Planto renadivo
Gènre : Taraxacum
Famiho : Asteraceae
Famiho classico : Compositae
Tribu : Cichorieae
Ordre : Asterales
Coulour de la flour :
Jauno
Petalo : >5
Ø (o loungour) enflourejado : 2 à 3,5 cm
Flourido : Printèms
Autouno
Sòu : Ca
Autour basso e auto :
Pancaro entresigna
Aparado : Noun
Remarco : Ensalado champanello
Mars à óutobre
Liò : Champ
- Prado umido
- Bos clar
Estànci : Mesoumediterran à Subaupen
Couroulougi : Éurasiatico-Cèntre-Ouèst
Ref. sc. : Taraxacum officinale F.H.Wigg., 1780
(= Taraxacum dens-leonis subsp. officinale (Lyons) Douin, 1923 )